در نگاه کسانی که پرواز را نمی فهمند هرچه بیشتر اوج بگیری کوچکتر خواهی شد.

    بزرگ ‌ترین مصیبت برای یک انسان این است که نه سواد کافی برای حرف زدن داشته‌ باشد، نه شعور لازم برای خاموش ماندن

  من در هر ستاره، در جلوه هر مهتاب، در عمق تیره شب، در هر طلوع، در هر غروب، چشم به راه آمدن توام، بیا، هر شب بیا از ستاره‌ها نشان مرا بپرس، از مهتاب سراغ مرا بگیر از سکوت کهکشان‌ها زمزمه‌ی مهرجوی مرا با خود بشنو! آن را که ما است، آن را که دو نیمه را یک سیب کرده است، آن را که دو نیمه را یک خویش کرده است دریاب! بیا، هر شب بیا، در خلوت هر مهتاب تنهایم، در سایه هر شب، چشم به راهت گشوده‌ام در پس هر ستاره پنهانم، در پس پرده هر ابر در کمینم بر سر راه کهکشان ایستاده‌ام، بر ساحل هر افق منتظرم بیا، خورشید که رفت بیا....